جواد خیابانی یا جوکر فوتبالی؟ - کیوسک خبری آشنا

به گزارش هم میهن، مثلا نمی توان در تداعی نوستالژی ملبورن و بازی تاریخی ایران و استرالیا، گزارش جواد خیابانی را فراموش کرد و اصلا تمام احساسات ما به آن بازی، از ترس، غم و شادی اش با لحن و ادبیات جواد خیابانی گره خورده است. با آن غزال تیزپای گفتن او بعد از گل خداداد عزیزی.

یا نمی توان گزارش عادل فردوسی پور را در بازی ایران و الجزایر از یاد برد، وقتی در لحظات آخر، ایران گل رجحان را می زند و او بعد از فریاد گل می گوید، چقدر کیف کردیم ما. یا در بازی ایران و آرژانتین که بچه های تیم ملی، بازی خوبی ارائه دادند، گفته بود چقدر خوبیم ما. به این تکیه کلام ها می توان جمله معروف چه می کنه او را هم اضافه نمود.

مقصود اینکه بخشی از خاطرات فوتبالی ما و البته لذت تماشای فوتبال تماشا ما، به کیفیت گزارش هایی است که گزارشگران فوتبال خلق نموده و می نمایند. به ویژه گزارشگرانی که در حوزه کاری خود سلبریتی می شوند.

بدون شک جواد خیابانی یکی از خاطره ساز ترین گزارشگران تاریخ فوتبال ماست. گزارشگری که به علت علقه و احساس وطن محبت آمیز غلیظی که دارد، بازی های ملی را با شور حماسی گزارش می نماید. با این همه، اما دست کم یک دهه است که در گزارشگری فوتبال از متن به حاشیه آمده و حاشیه ساز شده است.

حتی در گزارش هایش به جای پرداختن به متن بازی گاهی درباره بازیکنان یا اتفاقات فوتبالی بی ربط به بازی و کلا بحث های فرامتنی بازی حرف می زند که تماشاگر، لذت و اطلاعات آن لحظه از بازی را از دست می دهد.

گزارش هایی که گاهی به جای بیانگر بودن بازی، خود بازی را به حاشیه می برد و به امری ثانویه تبدیل می نماید. گاهی چنان این حاشیه ها و سویه های کمیک آن پررنگ می گردد که بعضی از تبدیل شدن جواد خیابانی به جوکر فوتبالی می گویند و اینکه او در گزارشگری فوتبال یا به اوت می زند یا در آفساید قرار می گیرد.

او نه فقط گاهی اصل گزارش را ول می نماید و به حاشیه ها می پردازد که در بسیاری از مواقع به اصطلاح سوتی هم می دهد. حجم این سوتی ها به قدری زیاد شده که بعضی به شوخی از نوشتن کتاب طنزی از سوتی های خیابانی می گویند.

حتی مهران مدیری هم در برنامه دورهمی وقتی جواد خیابانی مهمان برنامه بود، همین سوتی ها را دستمایه شوخی با او قرار داده بود. شوخی هایی که البته پیش از این به شکل گسترده ای در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی شکل گرفته بود و به یکی از آیتم های پرطرفدار تبدیل شد.

به نظر می رسد خود خیابانی کم کم از این شوخی ها خوشش آمد و گاهی به نظر می رسد از عمد در گزارش های خود یا در برنامه های ورزشی چیز هایی می گوید که در کانون توجه مخاطب قرار گرفته و به اصطلاح در فضای مجازی وایرال گردد. انگار او دارد از گزارشگر فوتبال به یک شومن تلویزیونی تبدیل می گردد که به جای گزارشگری، به شومنی مشغول است.

حاشیه سازی های خیابانی البته فقط در حین گزارش های فوتبالی رخ نمی دهد، بلکه در تفسیر و تحلیل های او به عنوان کارشناس فوتبال در برنامه ها و میزگرد های فوتبالی هم رخ می دهد. نمونه آخر آن، اظهارنظر حمایت گرانه اش از تیم در ویژه برنامه شبکه ورزش بود که گفت: اگر آمریکا را ببریم؛ موها، ریش و سیبیل هایم را از ته می زنم!

جمله ای که به سرعت در فضای مجازی بازتاب یافت و انواع و اقسام جوک های کلامی و تصویری درباره آن ساخته شد. واقعیت این است که اینگونه سخن گفتن، بیش از آنکه به تقویت روحیه تیم ملی و طرفدارانش منجر گردد، به دستمایه ای برای خنده و جوک سازی بدل می گردد که حاصلش بی اعتبار شدن خود خیابانی به عنوان یک گزارشگر پیشکسوت است.

این سوتی ها و حاشیه ها ممکن است جواد خیابانی را در کانون توجه رسانه ای قرار دهد یا برای لحظاتی خنده بر لب مخاطب بیاندازد، اما افزایش این شوخی ها درنهایت به جدی نگرفتن خود او منجر می گردد. نه فقط جدی نگرفتن خودش که جدی نگرفتن گزارش های فوتبالی اش. حیف است که گزارش های پر شور و حماسی او به کمدی تبدیل گردد.