واکسن های کرونا بر پایه mRNA بر ژن افراد تأثیر نمی گذارند - کیوسک خبری آشنا

این پاسخ ایمنی، که آنتی بادی فراوری می نماید، همان چیزی است که در صورت ورود ویروس واقعی به بدن، ما را از ابتلا محافظت می نماید. حال سوال این است واکسن های mRNA چه هستند و آیا این واکسن ها به ژن دریافت نمایندگان واکسن آسیب می رسانند؟

شواهد موجود در این زمینه نشان می دهد واکسن های mRNA دارای رشته هایی از ماده ژنتیکی به نام mRNA در داخل یک پوشش خاص است. این پوشش از mRNA در برابر آنزیم های بدن محافظت می نماید تا تجزیه نگردد.

واکسن های mRNA دستورالعمل هایی را برای سلول های ما ایجاد می نمایند تا پروتئین بی ضرر بسازند. بعد از اینکه قطعه پروتئین ساخته شد، رشته mRNA شکسته می گردد و با استفاده از آنزیم های موجود در سلول تجزیه می گردد.

هنگامی که پروتئین یا آنتی ژن در سطح سلول نشان داده می گردد، سیستم ایمنی بدن آغاز به فراوری آنتی بادی و فعال سازی سلول های T می نماید تا از آنچه فکر می نماید عفونت است، جلوگیری کند. این آنتی بادی ها خاص ویروس کووید-19 هستند، به این معنی که سیستم ایمنی بدن برای محافظت در برابر عفونت در آینده آماده شده است.

در سرانجام فرایند، بدن ما یاد گرفته است که چگونه از عفونت در آینده محافظت کند. محققان برای دهه ها در حال آنالیز و کار با واکسن های mRNA بوده اند.

مانند همه واکسن ها، واکسن های mRNA قبل از اینکه مجاز به استفاده باشند، از نظر ایمنی دقیق آزمایش شده اند. فناوری mRNA جدید است، اما ناشناخته نیست. آنها بیش از یک دهه مورد مطالعه قرار گرفته اند.

واکسن های mRNA قبلاً برای آنفلوانزا، زیکا، هاری و سیتومگالوویروس آنالیز شده است و حقایقی راجع به آن ها وجود دارد:

1. واکسن های mRNA حاوی ویروس زنده نیستند و خطر ایجاد بیماری در فرد واکسینه شده را ندارند.

2. mRNA هرگز وارد هسته سلول یعنی جایی که ماده ژنتیکی وجود دارد نمی گردد.

3. آنها به هیچ وجه بر ماده ژنتیکی و ژن های ما تأثیر نمی گذارند و با آن ارتباط برقرار نمی نمایند.

علاوه بر این، واکسن های mRNA در مقایسه با انواع دیگر واکسن ها دارای مزایای مختلفی از جمله استفاده از یک عنصر غیرعفونی، زمان فراوری کوتاه تر و پتانسیل برای هدف قرار دادن بیماری های متعدد، هستند.

واکسن های mRNA را می توان در آزمایشگاه با استفاده از الگوی DNA و مواد موجود به راحتی تهیه کرد. این بدان معناست که فرآیند می تواند استاندارد و مقیاس بندی گردد و باعث فراوری سریعتر واکسن نسبت به روش های سنتی گردد.

واکسن های mRNA به دلیل قدرت بالا، ظرفیت توسعه سریع و پتانسیل ساخت با هزینه کم و تجویز بی خطر، جایگزین امیدوار نماینده ای برای رویکردهای متداول واکسن هستند.

نتیجه تحقیقات نشان می دهد واکسن های mRNA به سلول های ما می آموزند که چگونه پروتئینی بسازند که باعث ایجاد پاسخ ایمنی در داخل بدن گردد.

واکسن های mRNA حاوی ویروس زنده نیستند و خطر ایجاد بیماری در فرد واکسینه شده را ندارند. همچنین آنها به هیچ وجه بر DNA و ژن ها تأثیر نمی گذارند و با آن ارتباط برقرار نمی نمایند پس نگرانی در خصوص آسیب به ژن ها وجود ندارد.